przewlekłe zapalenie jelita grubego forum

Choruje coraz więcej Polaków. Konsekwencją może być rak jelita grubego. Na nieswoiste zapalenia jelit chorują miliony ludz. Przewlekłe choroby jelit: choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Przewlekłe choroby jelit to jeden z częstszych pow. Koronawirus a choroby jelit. Najnowsze wytyczne Lek. Paweł Szadkowski. 77 poziom zaufania. Jest to rozpoznanie histopatologiczne świadczące o zapaleniu żołądka oraz o występującej metaplazji jelitowej (patologiczna zmiana nabłonka żołądkowego w nabłonek typu jelitowego), zaniku błony śluzowej i dysplazji nabłonka. W celu interpretacji klinicznej najlepiej udać się do K51.1 Wrzodziejące (przewlekłe) zapalenie jelita krętego i grubego K51.2 Wrzodziejące (przewlekłe) zapalenie prostnicy K51.3 Wrzodziejące (przewlekłe) zapalenie prostnicy i esicy K51.4 Rzekoma polipowatość jelita grubego K51.5 Śluzowe zapalenie prostnicy i okrężnicy K51.8 Inne wrzodziejące zapalenie jelita grubego K51.9 Niedrożność przewodu pokarmowego może być pełna – zupełne zatrzymanie pasażu pokarmu i wydzielin jelitowych – lub niepełna – częściowe zatrzymanie przejścia przez światło jelita. Zamknięcie światła przewodu pokarmowego może nastąpić na każdym jego odcinku – zatem w obrębie przełyku, żołądka, jelita cienkiego Przewlekłe choroby zapalne jelit, takie jak WZJG (wrzodziejące zapalenie jelita grubego), powikłana choroba uchyłkowa lub choroba Leśniewskiego-Crohna. Niedrożność jelit rozwijająca się w zróżnicowanych mechanizmach, która może prowadzić zarówno do pęknięcia ściany jelita, jak i do rozwoju martwicy na podłożu niedokrwienia nonton 2 days 1 night season 4 2021 sub indo. Mam kolejny, chyba 4 raz od sierpnia ,stan zapalny uchyłków jelita grubego .Od sierpnia przyjmowałam stale Asamax 500 3 lub2razy dziennie .W ostrej fazie antybitotyk i zlecił tylko zwiększenie dawki Asamax przez 3 doby -bo temp. nie była tak wysoka jak uprzednio .jednak bardzo źle się czuję .Mam ciągle ból w lewym podbrzuszu,mimo brania : No-spy i Espułmisanu oraz chwilę mam dreszcze,temp. 37,2 A w poniedziałek do pracy- nie mam siły! KOBIETA, 58 LAT ponad rok temu Endoskopia tradycyjna a nowoczesna Lekarz Marcin Radkowska przedstawia różnice między endoskopią tradycyjna a nowoczesną. Endoskopia jest to badanie, które służy ocenie stanu narządów wewnętrznych. Witam, Uchyłkowatość jelita to schorzenie polegające na tworzeniu się uchyłków czy niewielkich wypukłych kieszonek w ścianie jelita grubego. Ich powstawaniu sprzyja przede wszystkim dieta niskobłonnikowa, gdyż kał formowany przy jej spożywaniu bardziej naciska na ściany jelita, wypychając je na zewnątrz, zamiast przesuwać się w dół przewodu pokarmowego. Dodatkowo tak powstałe uchyłki nie znikają, także uchyłkowatości jelita nie można wyleczyć, jeśli nie zmieni się tryb żywienia może ono pojawiać się cyklicznie (zapalenie uchyłków jelita połączone z infekcją). Obecnie jest Pani w okresie zapalenia (stąd bóle brzucha zazwyczaj w dolnej części i stan podgorączkowy) dlatego powinna wyeliminować Pani wszystkie produkty bogate w błonnik (pełnoziarniste produkty, warzywa). Po ustąpieniu objawów powinna wprowadzić Pani dietę bogatobłonnikową ze zwiększoną ilością płynów (najlepiej wody). Co powinno zmniejszyć nasilenie objawów uchyłkowatości poprzez redukcję ciśnienia wewnątrz przewodu pokarmowego. Pozdrawiam, mgr dietetyk Aleksandra Erdmann 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Choroba uchyłków jelita grubego a odpowiednia dieta – odpowiada Pawe Żmuda-Trzebiatowski Wyleczone stany zapalne uchyłków jelita grubego wskazaniem do zabiegu wycięcia części jelita – odpowiada Lek. Rafał Gryszkiewicz Usunięcie części jelita grubego i dieta – odpowiada Lek. Krzysztof Szmyt Czy choroba uchyłków jelita grubego pojawia się po lewej stronie brzucha? – odpowiada Prof. dr hab. Jarosław Leszczyszyn Ból dołu brzucha a stan po usunięciu pęcherzyka żółciowego, zapaleniu otrzewnej i wykryciu uchyłków jelita grubego – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka Jedzenie kaszy jaglanej przy zapaleniu uchyłków jelita grubego – odpowiada Lek. Tomasz Stawski Dieta przy uchyłkach jelita – odpowiada Małgorzata Gajewczyk Stany zapalne jelita grubego w kolonoskopii – odpowiada Lek. Krzysztof Szmyt Co oznaczają bóle brzucha przy uchyłkach jelita? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Uchyłki jelita grubego, powiększona śledziona i przepuklina u 38-letniej kobiety – odpowiada Dr n. med. Wojciech Kawiorski artykuły Dziś jest:Wtorek, 2 sierpnia 2022, Imieniny: Euzebiusza, Gustawa Witaj na - forum medyczne portalu Możesz tu poszukać porady lekarza, laryngologa, ginegkologa, stomatologa, neurologa, bądź innego specjalisty, porozmawiać o chorobach, lekach, zdrowiu, znaleźdź odpowiednią dietę. Zapraszamy do dyskusji na tematy zdrowia i urody na forum medycznym Gastrolog forum Znajdujesz się w: » Forum » Lekarze i specjaliści » Gastrolog » Przewlekłe zapalenie jelita grubego a praca zmianowa. Forum Witaj na forum gastrologicznym! Na poniższym forum znajdziesz porady i informacje forumowiczów na tematy gastrologiczne - układu pokarmowego. Uzyskasz informacje na temat schorzeń przełyku, żołądka, jelita, odbytu, gruczołów trawiennych, wątroby, trzustki, itd. Zadawaj pytania i szukaj odpowiedzi u gastrologa. Zapraszamy do korzystania z forum! 2013-08-05 11:34Przewlekłe zapalenie jelita grubego a praca dwa lata temu miałem mocne bule brzucha, wzdęcia, biegunki itp. Porobiłem wszystkie badania (Gastroskopia, USG, Kolonoskopia). Lekarze stwierdzili - Przewlekłe zapalenie jelita grubego, polipy woreczka żółciowego (trzy - około 1cm) oraz zapalenie żołądka. Objawy na dłuższy czas minęły, stosowałem dietę, po 18 godzinie nie jadłem. Problem polega na tym że w pracy wrzucili mnie na system zmianowy i po dwóch miesiącach ponownie pojawiły się dolegliwości. Bywa tak że brzuch potrafi boleć przez dwa tygodnie. Czy może to być spowodowane pracą zmianową? Jeżeli tak to jaki lekarz może mi w razie czego wydać przeciwwskazanie na pracę zmianową? Dodam że w firmie tylko 2% robi na zmiany. Dziękuję. Zdrowe zakupy Spis treści 1. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - objawy, przyczyny i leczenie To jedna z 2 najczęściej występujących postaci nieswoistego zapalenia jelit (ang. inflammatory bowel diseases, IBD), powodująca stan zapalny i owrzodzenie okrężnicy (największej części jelita grubego) oraz odbytnicy. Jej przyczyny nie zostały do końca poznane - najpewniej składają się na nie czynniki genetyczne, środowiskowe i immunologiczne, a być może również zaburzenia równowagi wolnorodnikowej. Chorobie mogą towarzyszyć w zasadzie wszystkie dolegliwości typowe dla innych schorzeń układu pokarmowego (stąd w diagnostyce istotne jest wykluczenie chorób zakaźnych i nowotworowych), ale najbardziej charakterystyczne są przewlekłe, nawracające biegunki oraz niedokrwistość1. Wrzodziejące zapalenie jelit nawet u połowy pacjentów daje również mniej oczywiste objawy pozajelitowe, do których należą obwodowe zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie kręgosłupa, rumień guzowaty i zmiany okołoodbytnicze2. Rozpoznanie stwierdza się na podstawie obecności krwi w stolcu oraz kolonoskopii. Niestety tradycyjne metody leczenia (farmakologia i zabiegi chirurgiczne - usunięcie chorej części jelita) nawet u 40-60% pacjentów okazują się nieskuteczne i nie powodują zmniejszenia objawów3. 2. Choroba Leśniowskiego-Crohna - jakie daje objawy i jak diagnozować? To druga postać nieswoistego zapalenia jelit o równie niejasnej etiologii, wiązana jednak bardziej z nieprawidłowościami mikroflory jelitowej i układu immunologicznego oraz obniżeniem szczelności bariery nabłonkowej śluzówki jelita. Do jej najczęstszych objawów należą ból brzucha, utrata masy ciała (niedowaga) i cechy stanu zapalnego (zwłaszcza gorączka)4. Mogą pojawić się także osłabienie, biegunka i objawy pozajelitowe, tak jak w przypadku WZJG. Jednak w odróżnieniu od niej choroba Crohna może zaatakować właściwie każdy odcinek układu pokarmowego - od przełyku po odbyt - ale najczęściej lokalizuje się w jelicie krętym. Charakterystycznym, choć pojawiającym się rzadko objawem jest ból, który narasta podczas oddawania moczu, a mija tuż przed jego końcem. W diagnostyce należy wykluczyć przede wszystkim WZJG (jeśli zaatakowane zostało jelito grube), przewlekłe zapalenie trzustki, celiakię oraz chorobę Whipple'a5. 3. Uchyłki jelita grubego - za mało błonnika w diecie Mówiąc najprościej, to "kieszonki" o cienkich ściankach i średnicy ok. 1 cm, powstałe z błony śluzowej i podśluzowej, które uwypuklają się na zewnątrz okrężnicy. Zwykle są efektem błędów żywieniowych, np. diety ubogoresztkowej - pokarm tego rodzaju słabo wypełnia jelito, zwiększa w nim ciśnienie i powoduje pogrubienie jego ścian. Uchyłki pojawiają się nawet u 50% pacjentów po 60. a większość z nich nie odczuwa w związku z tym żadnych dolegliwości. Problem stanowi jednak pojawienie się stanu zapalnego, któremu towarzyszą bóle brzucha (szczególnie w lewym dole biodrowym) oraz zmiana rytmu wypróżnień lub wyglądu stolca, a czasem nawet krwawe biegunki. Wówczas rozpoznaje się chorobę uchyłkową okrężnicy. W skrajnych przypadkach mogą pojawić się jej poważne powikłania, takie jak ropień, krwawienie, przetoka, ropne lub kałowe zapalenie otrzewnej, perforacja (pęknięcie), zrostowa niedrożność lub zwężenie jelita7. Co prawda nawet 80% krwotoków z uchyłków zatrzymuje się samoistnie, jednak u wielu chorych konieczne jest przetoczenie krwi, pilna kolonoskopia lub operacja. By temu zapobiec, niezbędna jest trwała zmiana nawyków żywieniowych. 4. Zespół jelita drażliwego (IBS) a SIBO Choroba zwana również nadwrażliwością jelita to czynnościowe zaburzenie układu pokarmowego, objawiające się zwykle bólami brzucha, zaburzeniami rytmu wypróżnień, nadwrażliwością trzewną, a nawet zaburzeniami układu autonomicznego8. Często towarzyszy mu uczucie wzdęcia lub pełności po posiłku, a przykre dolegliwości wzmagają się w sytuacjach stresowych. Postawienie diagnozy jest jednak możliwe dopiero wówczas, gdy przez ostatnie 3 miesiące pojawiał się ból lub dyskomfort w jamie brzusznej trwający co najmniej 3 dni w miesiącu i towarzyszyły mu co najmniej 2 z poniższych objawów: zmniejszenie lub ustąpienie dolegliwości po wypróżnieniu, pojawienie się objawów ze zmianą częstości wypróżnień, początek dolegliwości wiążący się ze zmianą wyglądu stolca9. Choć również w tym przypadku pierwotna przyczyna choroby nie jest znana, prawdopodobnie IBS ma bezpośredni związek z nadmiernym rozrostem flory bakteryjnej w jelicie cienkim (ang. small intestinal bacterial overgrowth syndrom - SIBO). Badacze spierają się jednak, która z tych chorób ma charakter pierwotny, a która wtórny. 5. Choroba Whipple'a - jak zdiagnozować? To schorzenie, znane również jako lipodystrofia jelitowa, oznacza układową infekcję wywoływaną przez bakterię Tropheryma whipplei. Może zająć układ pokarmowy, krążenia lub ośrodkowy układ nerwowy, a dolegliwości pozajelitowe (najczęściej ze strony stawów) czasem o kilka lat wyprzedzają brzuszne, opóźniając rozpoznanie14. Występuje bardzo rzadko (na całym świecie ok. 30 nowych zachorowań każdego roku), a jej objawy kliniczne nie różnią się od choroby Leśniowskiego-Crohna. Dlatego do zdiagnozowania niezbędne jest pobranie wycinka jelita cienkiego (biopsja) i odpowiednie jego wybarwienie, które umożliwia identyfikację bakterii. 6. Zespół przerostu flory bakteryjnej jelita cienkiego (SIBO) - jakie daje objawy? O SIBO (ang. small intestinal bacterial overgrowth syndrom) mówimy wówczas, gdy ilość bakterii w jelicie cienkim wzrośnie do 105 na 1 g lub 1 ml treści jelitowej10. Dochodzi wówczas do zaburzenia wchłaniania tłuszczów i rozpuszczalnych w nich witamin, pojawiają się biegunka, gazy lub wzdęcia. Zdarzają się utrata masy ciała lub objawy skórne, takie jak wysypka i rumień. Częstsze występowanie SIBO obserwuje się w IBS, celiakii, chorobie Leśniowskiego-Crohna, niealkoholowej stłuszczeniowej chorobie zapalnej i marskości wątroby oraz zaburzeniach neurologicznych, np. neuropatii cukrzycowej11. Badanie mikrobiologiczne treści jelita cienkiego pozwala określić liczbę bakterii i odróżnić SIBO od IBS. Jest ono jednak dość inwazyjne, dlatego w praktyce częściej wykorzystuje się metody pośrednie, takie jak testy oddechowe z substancjami zawierającymi znakowany węgiel. 7. Celiakia u dorosłych i u dzieci Choroba trzewna polega na nadmiernej odpowiedzi układu odpornościowego na gluten - grupę białek zbożowych, zwanych prolaminami, które znajdują się w pszenicy, życie i jęczmieniu, a możliwe, że również w owsie (tu badacze nie są zgodni)12. Po kontakcie z tymi białkami pojawia się przewlekły stan zapalny błony śluzowej jelita cienkiego, a następnie uszkodzenie i zanik kosmków jelitowych, czyli rozszczelnienie jelit. Upośledza to wchłanianie białek, tłuszczów, węglowodanów, witamin i soli mineralnych. Klasyczna postać celiakii - biegunki i zaburzenia wzrostu - pojawia się jedynie u dzieci. U dorosłych choroba trzewna rozwija się bezobjawowo nawet latami, a czasem powoduje niecharakterystyczne dolegliwości, utożsamiane z chronicznym zmęczeniem, anemią, zapaleniem stawów, atopowym zapaleniem skóry czy nawracającym bólem głowy. Dlatego nawet 95% chorych może nie wiedzieć, że nie toleruje glutenu, a pewną diagnozę dają jedynie badania serologiczne krwi oraz biopsja jelita cienkiego. Innym pierwotnym zespołem upośledzonego wchłaniania jest psyloza, czyli sprue tropikalna - schorzenie przewodu pokarmowego prowadzące do zaburzeń wchłaniania witaminy B12 i kwasu foliowego, pojawiające się u 1 osoby na milion i charakteryzujące się przewlekłą biegunką13. 8. Zakaźne zapalenia jelit W odróżnieniu od nieswoistych zapaleń, te zakaźne wywoływane są przez konkretne, znane nam drobnoustroje15, np. rotawirusy (rotawirusowe zapalenie żołądkowo-jelitowe), bakterie Escherichia coli (tzw. biegunka podróżnych), Salmonella typhi (dur brzuszny, dawniej zwany tyfusem), Shigella (czerwonka bakteryjna) czy Staphylococcus aureus (zapalenie gronkowcowe). 9. Kandydoza - objawy zakażenia Candida Do chorób zakaźnych zaliczana jest również kandydoza, czyli grzybicze zapalenie jelit spowodowane nadmiernym rozrostem drożdżaków Candida albicans. Ich niekontrolowane namnażanie się w przewodzie pokarmowym prowadzi do osłabienia układu odpornościowego, problemów ze skórą i paznokciami, chronicznego zmęczenia i bólów mięśni, przewlekłych zaparć lub biegunek oraz innych chorób jelitowych (jak IBS i celiakia). Przebyte wcześniej zakażenie może nawet zwiększać ryzyko schizofrenii i zaburzeń afektywnych dwubiegunowych16. 10. Giardioza - choroba dzieci w wieku przedszkolnym Dawniej uważane za chorobę tropikalną, dziś to schorzenie spowodowane inwazją pierwotniaka Giardia lamblia coraz częściej pojawia się w krajach rozwiniętych. U dzieci w wieku przedszkolnym uważana jest nawet za najczęstszą przyczynę przewlekłych bólów brzucha i biegunek. Leczenie utrudnia fakt, że powodujące ją pasożyty są oporne na stosowane dotąd antybiotyki17. Giardioza rozwija się w jelicie cienkim, a do jej głównych objawów należą: biegunka, ból brzucha, wzdęcia, spadek wagi, utrata apetytu i zmęczenie. Zwykle pojawiają się jednak dopiero 1-3 tygodnie po zakażeniu, do którego dochodzi drogą pokarmową lub poprzez kontakt ze zwierzętami - zarówno domowymi, jak i dzikimi. Rozpoznanie stawiane jest na podstawie stwierdzenia obecności cyst Giardia lamblia w kale. Jeśli choroba przejdzie w postać przewlekłą, może prowadzić do upośledzenia wchłaniania składników odżywczych, a u dzieci zahamować wzrost i upośledzić funkcje poznawcze18. 11. Zespół nieszczelnego jelita - jak rozpoznać? To tak naprawdę liczne objawy ze strony całego organizmu, wywołane przez produkty przemiany materii oraz toksyny, które dostały się do krwiobiegu poprzez nieszczelne jelita. Choroba spowodowana jest zwiększeniem przepuszczalności ścian jelit dla toksyn, bakterii czy niestrawionego jedzenia19. Część przedstawicieli medycyny konwencjonalnej podważa jej istnienie, niemniej przerwanie ciągłości nabłonka jelitowego może być w istocie bezpośrednią przyczyną namnażania szkodliwych bakterii i rozwoju innych chorób układu pokarmowego. Co więcej, wzrost jego przepuszczalności podejrzewany jest również o to, że sprzyja pojawieniu się chorób ogólnoustrojowych, takich jak cukrzyca, Hashimoto i choroby autoimmunologiczne20. Nieszczelność jelita wykazują testy obciążenia dla laktulozy i mannitolu. 12. Rak jelita grubego - badania Rak jelita grubego to trzeci spośród najczęściej rozpoznawanych w Polsce i najbardziej śmiertelnych nowotworów, który 2 razy częściej zajmuje okrężnicę niż odbytnicę. Zaledwie w 5-10% przypadków ma podłoże dziedziczne, a do zaburzeń genetycznych o największym znaczeniu należą zespoły polipowatości rodzinnej21. Oznaczają one występowanie licznych polipów (powstających w wyniku uwypuklenia śluzówki do światła jelita) w jelicie grubym, żołądku i dwunastnicy. Okazuje się, że nawet 25% z nich może rozwinąć się w nowotwór, dlatego oficjalne zalecenia mówią o konieczności profilaktycznego wycinania wszystkich polipów. Do czynników ryzyka raka jelita grubego należą również przebyte wrzodziejące zapalenie jelita grubego (zwiększa prawdopodobieństwo nowotworu o 5-15%) oraz radioterapia jamy brzusznej przeprowadzona w dzieciństwie22. Jednak eksperci są zgodni co do tego, że dużo większe znaczenie mają czynniki środowiskowe, predysponujące do raka jelita grubego, które łatwo można modyfikować. Należą do nich np. otyłość, cukrzyca, nadużywanie alkoholu, palenie papierosów czy brak aktywności fizycznej. Wieloletni rozwój tego rodzaju nowotworu daje szansę na jego wczesne wykrycie w testach na krew utajoną w kale (FOBT) czy standardowej kolonoskopii. Ta ostatnia jest co prawda tzw. "złotym standardem" screeningu, pozostaje jednak badaniem czasochłonnym i trudnym do wykonania. Warto przy tym pamiętać, że przyjmowanie wysokich dawek witaminy C może skutkować fałszywie negatywnym wynikiem najprostszego i najtańszego laboratoryjnego testu FOBT, dlatego 3 dni wcześniej należy ograniczyć jej przyjmowanie do 250 mg na dobę23. Poza tym bardziej czułe wydają się nowsze, immunochemiczne testy na hemoglobinę w kale, które wiążą się jednak z wyższymi kosztami. Bibliografia Gastroenterology 2004; 126: 1518-1532 Przew Lek 2001; 4: 22-30 Altern Med 1996; 1: 11-17 Nat Clin Pract Gastroenterol Hepatol 2004; 1: 26-31 Przegl Gastroenterol 2008; 3: 302-309 Przew Lek 2005; 3: 114-119 Int J Colorectal Dis 2012; 27: 207-214 JAMA 2004; 292: 852-858 Alim Pharm Ther 2015; m12: 1256-1270 World J Gastroenterol 2010; 16: 2978-2990 Pediatr Współcz Gastroenterol Hepatol Żyw Dziecka 2010; 12: 130-134 Gastroenterol 2005; 128 (4 Suppl 1): S121-S127 Przew Lek 2000; 10: 19-26 Przegl Gastroenterol 2008; 3 (6): 302-309 Przegl Gastroenterol 2006; 1: 88-91 Npj Schizophrenia, 2016; 2: 16-18 Exp Opin Drug Saf 2003; 2: 529-541 Gastroenterol Clin North Am 1996; 25: 493-515 Acta Paediatr. 2005; 94 (4): 386-393 J Cell Sci 2000; 113 (24): 4435- 4440 Gastroeneterol 1993; 104 (5): 1535-1549 N Engl J Med 1990; 323 (18): 1228-1233; J Clin Oncol 2012; 30 (20): 2552-2558 Ann Intern Med 1975; 83 (6): 824-826 Spis treści Wrzodziejące zapalenie jelita grubego - objawy, przyczyny i leczenie Choroba Leśniowskiego-Crohna - jakie daje objawy i jak diagnozować? Uchyłki jelita grubego - za mało błonnika w diecie Zespół jelita drażliwego (IBS) a SIBO Choroba Whipple'a - jak zdiagnozować? 6. Zespół przerostu flory bakteryjnej jelita cienkiego (SIBO) Zespół przerostu flory bakteryjnej jelita cienkiego (SIBO) - jakie daje objawy? Celiakia u dorosłych i u dzieci 8. Zakaźne zapalenia jelit Kandydoza - objawy zakażenia Candida Giardioza - choroba dzieci w wieku przedszkolnym Zespół nieszczelnego jelita - jak rozpoznać? Rak jelita grubego - badania Autor publikacji: Ten tekst przeczytasz w 3 Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego mogą manifestować się na skórze, np. poprzez rumień guzowaty, łuszczycę czy zgorzelinowe zapalenie skóry. U niektórych pacjentów zmiany skórne mogą być pierwszym objawem rozwijającej się choroby układu pokarmowego. Często to właśnie problemy dermatologiczne pojawiają się jako pierwsze w obrazie klinicznym, a dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego dołączają po pewnym czasie. Zmiany skórne stanowią jeden z elementów diagnostycznych, dlatego duże znaczenie w diagnostyce chorób układu pokarmowego ma zatem współpraca dermatologów i gastroenterologów. Jakie zmiany skórne mogą współistnieć z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit? Choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) należą do nieswoistych chorób zapalnych jelit. Schorzenia te często manifestują się również pozajelitowo, na skórze. Częstość występowania zmian skórnych w przebiegu nieswoistych chorób zapalnych jelit określa się w przedziale od 2 do 53 proc. Rumień guzowaty – występuje u około 15 proc. chorych na chorobę Leśniowskiego-Crohna lub WZJG. Zmiany charakteryzują się występowaniem tkliwych, czerwonobrunatnych guzów zapalnych o średnicy od 1 do 5 cm. W większości przypadków zmiany zlokalizowane są na przedniej części podudzi lub na przedramionach (rzadziej). Rumień guzowaty zazwyczaj ustępuje po około 2 tygodniach – zmiany spłaszczają się i bledną nie pozostawiając po sobie śladu. Ich występowaniu mogą towarzyszyć objawy ogólne, takie jak gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, złe samopoczucie. Piodermia zgorzelinowa (zgorzelinowe zapalenie skóry) – częściej obserwowana jest u pacjentów z WZJG (około u 5 proc.) niż z chorobą Leśniowskiego-Crohna (około 2 proc.). Zgorzelinowe zapalenie skóry charakteryzuje się błyskawicznie pojawiającymi się owrzodzeniami ze słabą granicą i uniesionym, nieregularnym brzegiem. Zmiany są bolesne lub tkliwe i utrzymują się przez wiele miesięcy lub lat, a także pozostawiają po sobie blizny. Owrzodzenia najczęściej pojawiają się na kończynach dolnych, jednak mogą objąć inne miejsca na ciele. Zespół Sweeta (pokrewna piodermii zgorzelinowej) – to rzadka neutrofilowa dermatoza, która również może współistnieć z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit. Schorzenie objawia się bolesnymi, rumieniowo-obrzękowymi lub guzowatymi naciekami zlokalizowanymi na skórze twarzy, tułowia, szyi lub kończyn. Na obwodzie zmian niekiedy obserwowane jest tworzenie się drobnych pęcherzyków lub krostek. Zmianom skórnym może towarzyszyć gorączka, bóle stawów i złe samopoczucie. Aftowe zapalenie jamy ustnej – w obrazie klinicznym obserwowane są liczne płytkie nadżerki śluzówki z sadłowatym dnem i rumieniową obwódką. Schorzenie jest przewlekłe, a pacjenci skarżą się na występowanie bolesności, która utrudnia przyjmowanie pokarmów. Łuszczyca – może występować nawet u 11 proc. pacjentów z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit. Schorzenie objawia się występowaniem rumieniowych grudek i tarczek pokrytych warstwą łuski. Zmiany najczęściej zlokalizowane są na łokciach, kolanach, okolicach krzyżowo-lędźwiowych. Bielactwo – schorzenie może współwystępować z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit, chociaż nie wyjaśniono dotąd między nimi związku. Bielactwo występuje w dowolnej lokalizacji na ciele i objawia się plamami niedobarwliwymi. Pęcherzowe oddzielanie się naskórka EBA (epidermolysis bullosa aqusita) – również nie wyjaśniono związku występowania tego schorzenia wraz z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit. EBA objawia się występowaniem na skórze dobrze napiętych pęcherzy, najczęściej na łokciach, kolanach, stopach i rękach. Pękające pęcherze mogą pozostawiać po sobie rozległe nadżerki i owrzodzenia gojące się przez bliznowacenie. Acrodermatitis enteropatica – to choroba będąca powikłaniem choroby Leśniowskiego-Crohna i WZJG, wynikająca z zaburzeń wchłaniania witamin i minerałów, której istotą jest niedobór cynku. Schorzenie objawia się ostro odgraniczonymi plamami pokrytymi nadżerkami i strupami. Najczęściej zmiany zlokalizowane są w okolicach twarzy, narządów moczowo-płciowych, stopach i rękach. Choroba Dühringa – opryszczkowate zapalenie skóry o podłożu autoimmunologicznym. Zmiany skórne mogą przybierać postać rumienia, pęcherzyków, pęcherzy, grudek i krost o układzie opryszczowatym z towarzyszącym intensywnym świądem. Zmiany lokalizują się najczęściej w okolicach wyprostnych ciała (łokcie, kolana), a także na karku, ramionach, skórze owłosionej głowy i pośladkach, a niekiedy na śluzówkach jamy ustnej. Okołoodbytnicze ropnie, przetoki i szczeliny na rumieniowym tle – współistnieją z chorobą Leśniowskiego-Crohna. W praktyce klinicznej obserwowane są także przypadki torów brodawkowych przypominających kłykciny kończyste. Źródła: Przeczytaj także: Jaki związek mają zmiany skórne na ciele z chorobą jelit lub nowotworem? Przeczytaj bezpłatnie pokrewny artykuł w czasopiśmie „Forum Zakażeń”: Dalbawancyna – nowa opcja terapeutyczna w empirycznym leczeniu zakażonych zbiorników okołoodbytniczych u pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Opis przypadku Fot.: Robert Kneschke / Przewlekłe zapalenie jelita grubego może mieć różne rodzaje i przyczyny. Niezależnie od typu związane jest jednak z objawami, takimi jak: ból brzucha, biegunki i wzdęcia. W leczeniu, oprócz antybiotyków i innych leków, dużą rolę odgrywa dieta, która potrafi wyciszyć chorobę i tym samym poprawić stan osoby na nią cierpiącej. Przewlekłe zapalenie jelita grubego najczęściej dotyka osoby dorosłe – gdy borykają się z nią dzieci lub osoby starsze, może być to dla nich niebezpieczne. Większość przypadków wymaga leczenia, jednak choroba ma dobre rokowania – aż 90% osób chorych jest w pełni zdolnych do pracy (nie uwzględniając pierwszego roku leczenia). Co to jest przewlekłe zapalenie jelita grubego? Przewlekłe zapalenie jelita grubego to stan chorobowy, który, w przeciwieństwie do swojej ostrej formy, jest powolny, długotrwały i postępujący z upływem czasu. Nierzadko zdarza się, że jest to choroba nawracająca mimo wyleczenia. Zapalenie może mieć dwa rodzaje. Wyróżnia się niedokrwienne zapalenie jelita grubego, które ma silny związek z miażdżycą. Wynika z tworzenia się blaszek miażdżycowych w tętnicach, które utrudniają dopływ krwi do ścian jelita grubego. Tego typu przewlekłe zapalenie jelita leczone jest antybiotykami i z reguły nie daje powikłań. Innym rodzajem choroby jest mikroskopowe zapalenie jelita grubego, które występuje znacznie rzadziej i najczęściej u osób po 60 roku życia. Niestety zarówno jego przyczyna, jak i rokowanie oraz przebieg nie są do końca znane. Leczony jest farmaceutykami przeciwzapalnymi, lekami przeciwbiegunkowymi i antybiotykami. Do przewlekłej formy tej choroby zalicza się także wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Jest to stan chorobowy dotykający osoby w przedziale wiekowym 20–40 lat. Przyczyn jego powstawania jest kilka i zalicza się do nich czynniki genetyczne, środowiskowe i immunologiczne. Mogą go wywoływać także leki, stres i zakażenia. Innym przewlekłym zapaleniem może być choroba Leśniowskiego-Crohna, która, w przeciwieństwie do wcześniejszych zapaleń, oprócz jelita grubego, może dotyczyć każdego fragmentu układu pokarmowego – od jamy ustnej do odbytu. Przewlekłe zapalenie jelita grubego – objawy Objawy przewlekłego zapalenia jelita grubego mogą być różne i zależne od typu schorzenia. W niedokrwiennym zapaleniu występują przede wszystkim ból brzucha i krew w kale. Z kolei w mikroskopowym pojawiają się wodniste biegunki (bez odwodnienia), wzdęcia i utrata masy ciała (ok. 5 kg). We wrzodziejącym typie zapalenia osoba chora boryka się z krwistymi biegunkami. Ponadto występuje ból brzucha, gorączka, osłabienie perystaltyki jelit i ogólne osłabienie organizmu. Z kolei u osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna głównymi oznakami są biegunka i ból brzucha. Przewlekłe zapalenie jelita grubego daje objawy, które nie są charakterystyczne, dlatego też diagnostyka i rozpoznanie nie są proste i mogą wymagać wykonania wielu specjalistycznych badań. Zobacz film: Jak zbudowany jest układ pokarmowy? Źródło: 36,6 Przewlekłe zapalenie jelita grubego – jaką dietę należy stosować? Dieta podczas przewlekłego zapalenia jelita grubego odgrywa bardzo ważną rolę – to od niej w dużej mierze zależą przebieg, rokowania, a także czas leczenia i samopoczucie osoby borykającej się z tą chorobą. Istotną kwestią jest również to, że nierzadko taka dieta jest wyborem na całe życie, a nie tylko na czas leczenia. Najczęściej dieta na przewlekłe zapalenie jelita grubego jest lekkostrawna i o niskiej zawartości błonnika. Ważne jest również wykluczenie produktów powodujących zapalenie – mogą to być nabiał, rośliny strączkowe, pszenica czy orzechy. Dieta powinna obfitować w produkty nieprzetworzone, bogate w witaminy i mikroskładniki. Należy dbać o to, aby jelita były oczyszczane, czyli nie spożywać produktów, które mogą w nich zalegać i fermentować (np. czerwonego mięsa). Warto również pamiętać, że także sposób przygotowania posiłków jest nie bez znaczenia – smażone na głębokim tłuszczu czy pieczone dania nie będą pozytywnie wpływały na organizm z zapaleniem jelita grubego. Oprócz tego bardzo ważne jest także właściwe nawodnienie, gdyż objawy mogą odwodnić organizm, a tym samym wpłynąć niekorzystnie na jego funkcjonowanie. Zbilansowana dieta jest podstawą uzupełnienia powstałych, np. podczas biegunki, niedoborów. Leczenie przewlekłego zapalenia jelita grubego Oprócz dietoterapii podczas leczenia przewlekłego zapalenia jelita grubego wdrożone zostaje także leczenie farmakologiczne. Najczęściej są to antybiotyki, które usuwają bakteryjną lub toksyczną przyczynę. Jeśli jednak zapalenie jest nieswoiste, to należy wdrożyć długotrwałe leczenie przeciwzapalne – najczęściej są to leki, takie jak: kortykosteroidy, niesteroidowe leki zapalne i leki immunosupresyjne. Ponadto należy wyeliminować ewentualne czynniki powstawania choroby, tj. stres, zakażenia itp. Niestety leczenie przy tym schorzeniu nie jest obojętne dla organizmu i bardzo często wiąże się z powikłaniami. Może dojść np. do: perforacji jelita, krwotoku, polipowatości, raka jelita grubego lub jego zwężenia. Bibliografia: 1. Beata Kosińska, Diagnostyka laboratoryjna nieswoistych zapaleń jelit

przewlekłe zapalenie jelita grubego forum